Valencia
San Nicolas
Op initiatief van mijn dochter bezoeken wij deze week voorafgaand aan de wedstrijd Valencia – Ajax de kerk van San Nicolás in de fantastische stad Valencia. Ook op haar initiatief ontsteken we elk een kaarsje voor Nouri, á raison van een halve Euro per kaarsje. Ter voorkoming van brandgevaar én om de fantastische kunstwerken te vrijwaren van de walm van de kaarsen, heeft men in deze kerk geen echte kaarsjes maar van die akelige, elektrische “kaarsjes”, met als grootste nadeel dat je je kaarsje niet zelf kunt positioneren op de gewenste positie 34, omdat het apparaat “at random” een kaarsje doet opflikkeren.
Zegen vragen?
Als trouw kerkganger wek ik onvermijdelijk de indruk dat ik een gelovige ben. Nou is het maar net wat je daaronder verstaat, maar laten we daar nu even aan voorbij gaan. Ik bedenk dat als ik dan toch op deze heilige plaats ben, ik net zo goed “en passant” een zegen af kan smeken over de wedstrijd van Ajax, ook al geloof ik helemaal niet in het effect daarvan. Maar ik ben eerlijk genoeg om te erkennen dat het in ieder geval ook geen kwaad kan. Inmiddels weet u als lezer dat mijn gebed, of wat daar voor doorgaat, niet zonder resultaat gebleven is (uitslag Valencia – Ajax: 0-3). Menigeen zal concluderen dat een en ander niet tegen dovemansoren was gezegd.
Fantastische kunst
Als je ooit eens naar Valencia gaat, dan is een bezoek aan de kerk van San Nicolas een must. Het gebouw is overladen met de meest fantastische kunst. Ik vraag me af hoe armzalig Europa zou zijn geweest zonder christelijke traditie, en daarmee zonder al deze fantastische kunst. Als protestant neem ik op de koop toe dat er een leger aan heiligen uitgebeeld wordt die allemaal vereerd dan wel aanbeden worden, althans zo doet de audio-uitleg mij geloven. Ik vraag me af hoe de Rooms-katholieke kerk het Bijbelse gebod interpreteert dat zegt “gij zult u geen gesneden beeld maken….”. Ik concludeer voor mijzelf dat het toch moeilijk staande te houden is dat het christendom, in tegenstelling tot Islam en Jodendom, monotheïstisch is.
Kruisiging
Terug naar de kerk van San Nicolás. Ik blijf hangen bij een schilderij van de kruisiging uit het jaar 1.476, waarvan bijgaand een foto. Ik wil het nu even niet hebben over het feit dat ik het de laatste jaren steeds meer als bizar begin te ervaren dat zo’n afgrijselijk gebeuren als een kruisiging zo’n centrale symbolische en theologische functie gekregen heeft. Plaatjes als deze van een kruisiging, zouden vandaag de dag subiet door Facebook verwijderd worden.
Ik ben vooral verbaasd over het commentaar van de audio set over de uitgebeelde personen. Er is weinig historisch besef voor nodig om te weten dat, afgezien van twee Romeinse soldaten die de kruisiging uitvoerden, alle uitgebeelde personen tot het Joodse volk behoren. De commentator op de audio set ziet dat anders. Hij legt uit dat links van het kruis een groepje familieleden en volgers van Jezus staan. Zij zijn zo uitgebeeld dat ze de bij de toeschouwer sympathie en medeleven oproepen. Rechts van het kruis moest de kunstenaar in opdracht van de kerk “Joden” afbeelden. Dat heeft hij gedaan in de vorm van drie “Farizeeërs”, pontificaal afgebeeld maar met de rug toegekeerd naar het drama, en “gepeupel”, stereotiep uitgebeeld en zich ogenschijnlijk afvragend wat ze met de situatie aan moeten. Kortom, rechts de slechteriken en links de goeden. Typisch middeleeuws, antisemitisch denken…..
Het schild
Op een andere foto is “het schild” van San Nicolas te zien. Aan de onderkant drie rondjes die drie cadeautjes voorstellen. Immers, de uit Turkije afkomstige en in Bari/Italië begraven Sint stond bekend om het uitdelen van cadeautjes. Nou, dat doet hij nog steeds, voor ons deze dag in drievoud: Ajax (“de Joden”) wint die avond met 3-0! Verder, de penalty van Valencia gaat niet in het doel van Onana maar in plaats daarvan in de derde ring van de tribune. Tot slot, onze spreekwoordelijk derde helft vindt plaats op een terras in hartje Valencia, avonds om 12 uur bij 23 graden. Op bijgaande foto kun je met wat fantasie drie biertjes ontwaren.