Gemeenteberichten

Gemeenteberichten is het informatieblad van onze gemeente, dat 6 keer per jaar verschijnt. Het is een periodiek met alle belangrijke informatie over kerkdiensten, gemeente-avonden, lezingen e.d. Daarnaast worden ook belangrijke activiteiten vermeld van landelijke- en regionale aard. Voor een proefnummer of inlichtingen kunt u contact opnemen met het secretariaat.
Een abonnement kost € 12.50 per jaar.

TER OVERDENKING uit het laatste nummer:

Helende steen

Wie kent ze niet?  De gekleurde stenen aan een zilveren kettinkje, aan een leren bandje of gewoon los in een mooi zakje. Stenen waar krachtige transformatie aan toegedicht wordt. Soms nog ondersteund door woorden op die steen. Voorspoed bijvoorbeeld, of Liefde, of Moed, of Compassie. Vaak bedoelt om cadeau te doen. En dan weer eens in de mode, en struikel je er bij wijze van spreken over. En een volgend tijdperk verworden tot een klein schap ergens achter in. Of ze werken? Geen idee. En waar de een blij is met wat positieve bejegening zal een ander wellicht verzuchten wat ze met ‘weer’ zo’n prul moet. Ach, het zijn vaak kleine steentjes; die vinden hun weg wel.

Ik moest er aan denken tijdens een bijeenkomst. Tijdens die bijeenkomst ging het over geheel iets anders, maar was er wel een steen in het spel. Ik had ‘m in mijn handen en hij voelde opmerkelijk zacht aan voor een steen. Iets langer en breder dan mijn handpalm. Waarschijnlijk ergens opgeraapt uit een beekje of rivier en naar hier gebracht. Verrassend zacht, misschien wel door de vele handen die ‘m in de loop der tijd hadden aangeraakt. Maar desondanks onmiskenbaar hard als steen. Die steen stond symbool voor de angsten die we kunnen hebben. Waar zijn we bang voor? Wat doet ons als het ware verstenen en waar verharden we in ons denken? Waar zit de onwrikbaarheid in ons?

Tot mijn verrassing kwam de zachte kant van de steen ook ter sprake. We kunnen blijven volharden (jaja) in onze angst, maar we kunnen ook inzetten op verandering. Want als we weten waar onze angst ligt, kunnen we dan de moed vinden om die angst om te zetten in iets positiefs? Blijven we bij onze angst, of zetten we onze energie zo in dat er plaats kan komen voor verandering?

Als Jezus na zijn dood van het kruis wordt gehaald, wordt hij in een uitgehouwen graf gelegd. Voor de ingang van het graf komt een grote, en daarmee ook zware, steen. Einde. Zo lijkt het dan toch. Maar niet voor de drie vrouwen die geurige olie kochten om het lichaam te gaan balsemen. Ook al is Jezus’ dood een einde, de vrouwen willen wel dat het een einde is waar ze weer mee verder kunnen. En dus kopen ze olie en zijn ze op weg om een laatste ritueel uit te voeren. Onderweg naar het graf overpeinzen ze hoe dat moet met die grote steen:  ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ (Marcus 16:3) Het is een probleem om te overpeinzen, maar ze laten er zich niet door tegenhouden.

Eenmaal bij het graf aangekomen zien ze tot hun verbazing dat de steen die de ingang blokkeert is weggerold. De dode is er niet meer, wel een jongeman die ze aanspreekt. Deze zegt hen dat Jezus is opgewekt uit de dood en naar Galilea is gegaan. Van schrik vluchten de vrouwen van het graf vandaan. ‘Ze waren zo erg geschrokken dat ze tegen niemand iets zeiden.’ (16:8) Volgens de oudste handschriften stopt hier het Marcusevangelie. Een open einde als het ware.

Hoe zou het met de vrouwen verder gaan? Nu staat de angst de vrouwen nog in de weg. Het bekende is niet langer meer zoals ze het verwachten. De steen in het verhaal is niet een sluitstuk gebleken, maar een opmaat naar een nieuw begin. De vrouwen zijn er nog niet aan toe; ze weten zich er even geen raad mee. Hoe nu verder? Kunnen ze de moed opvatten om vanuit deze ervaring weer op weg te gaan? Om met een nieuwe blik op de wereld verder te gaan?

En wij? Hoe ga wij verder? Is er een steen waarvan je je afvraagt hoe je ‘m krijgt weggerold? Dan kan er ook een opening zijn voor verandering.

ds. Sandra van Zeeland – van Cassel.