Gemeenteberichten

Gemeenteberichten is het informatieblad van onze gemeente, dat 6 keer per jaar verschijnt. Het is een periodiek met alle belangrijke informatie over kerkdiensten, gemeente-avonden, lezingen e.d. Daarnaast worden ook belangrijke activiteiten vermeld van landelijke- en regionale aard. Voor een proefnummer of inlichtingen kunt u contact opnemen met het secretariaat.
Een abonnement kost € 12.50 per jaar.

TER OVERDENKING uit het laatste nummer:

Traag naar de hemel

Soms stuit je opeens op een pareltje. Afgelopen week gebeurde me dat. Onverwacht zag ik de korte documentaire ‘Traag naar de hemel’ op de televisie. Een half uur durende film over de drie laatst overgebleven zusters Norbertijnen in Mechelen, België.
De zusters Benedicta, Bernadette en Norberta hebben twaalf dagen een filmploeg over de vloer gehad. Een groep jonge studenten van de filmacademie uit Amsterdam. De regisseuse, Marlies Smeenge, was specifiek op zoek naar een kloostergemeenschap waar zij filmen mocht. Dit wilde zij omdat zij een fascinatie heeft voor dingen die voorbij gaan, zo lees ik na afloop van de documentaire op internet. Ze ontdekte dat kloosters in Nederland en België snel aan het verdwijnen zijn en wilde graag het leven in zo’n klooster filmen voordat het echt allemaal over zou zijn.
Het resultaat is een mooi en waardig portret van de zusters in hun dagelijkse leven.
In vertrouwen gemaakt, warm en zonder voice-over. De film is meer een registratie en feitelijke weergave van het leven van alledag rond kerst 2018. Al wordt er door middel van de montage wel subtiel commentaar gegeven. Soms zeggen beelden meer dan woorden.
Het is een groot klooster. Langzaam draait de camera langs openstaande deuren en kijkt de kamers binnen. Ze zijn onbewoond, al staan de meubels er nog wel. Stille getuigen van levendiger tijden.
Het is een film ook waarin de zusters de makers, en dus ook de kijkers, dichtbij laten komen. Al is nog steeds hun harde werken en kracht van vroeger zichtbaar, ook zichtbaar is de achteruitgang van lijf en hoofd. In de huiskamer hangt een lijst van namen, ingelijst en wel. Van de daarop vermelde zusters kent zuster Norberta er zo’n vijftig. Zij zijn haar allemaal voorgegaan naar de hemel. En ondanks dat het de zusters ernst is, zij weten ook dat na hun dit kloosterleven ten einde is, houden ze er de moed in. Met elkaar, met gebed, met de mensen om hen heen.
Al lijkt zo op het eerste gezicht de tijd in het klooster te hebben stil gestaan, niets is minder waar. Er wordt mobiel gebeld als een van de zusters later is dan verwacht. Maar vooral: de zusters hebben de deur open gedaan voor deze jonge filmmakers. Jonge mensen die niets met het kloosterleven in het bijzonder of geloven in het algemeen van doen hebben, maar desondanks graag willen komen filmen. Blijkbaar is er toch iets dat ze raakt, dat het waard is om vastgelegd te moeten worden voordat het echt helemaal verdwenen is.
Wellicht dat deze vorm, die van het klooster, verdwijnt. En dat iets soortgelijks maar dan anders, op een later tijdstip weer tot leven komt? ‘… want niemand weet wat komen zal en hoe het later wordt. Wie kan daar iets over zeggen?’(Prediker 8:7)
Intussen leven de zusters rustig verder en zwaaien hun kerstbezoek uit onder de woorden ‘tot volgend jaar’.
Sandra van Zeeland – van Cassel,
predikant Boskoop