Gemeenteberichten

Gemeenteberichten is het informatieblad van onze gemeente, dat 6 keer per jaar verschijnt. Het is een periodiek met alle belangrijke informatie over kerkdiensten, gemeente-avonden, lezingen e.d. Daarnaast worden ook belangrijke activiteiten vermeld van landelijke- en regionale aard. Voor een proefnummer of inlichtingen kunt u contact opnemen met het secretariaat.
Een abonnement kost € 12.50 per jaar.

TER OVERDENKING uit het laatste nummer:

Geest
Ieder Bijbels Pinksterverhaal begint met het slot.
De harten zijn op slot, omdat de beweging van zijn inspirator beroofd is.
De deuren op slot “uit angst voor de andere Joden”.
De beweging van “De Weg” (zo werden de christenen bedoeld) zit op slot. Er is geen beweging meer in te krijgen. Alles zit vast, wacht, op slot, roest vast.
Zo begint Pinksteren met zo min mogelijk opening, maar – met onmacht, angst, kleinheid, je gedeisd houden, met wantrouwen. Met afstand en met onbegrip.

Zo gelezen is Pinksteren het verhaal van alle tijden en van alle mensen!
Als er iets nodig is deze coronatijd, dan is het verbinding, ventilatie; innovatie; begrip, en moed.
De hele wereld hunkert.
Vandaar dat een werkelijk Pinksteren een “Feest van de Geest” zal zijn. De geest die waait waarheen ze wil, de geest die ruimte vindt in een kier, in een barst. De Geest van het reizen, van avontuur – en van op de tocht staan. Rust roest; de Geest smeert ‘m.

Vijf jaar geleden, het was de tijd vlak voor Pinksteren, fietste ik voor het eerst in de buurt van Pernis. Ik zag toen een blauwe container met daarop het woord GEEST. Daar moest ik dus iets mee. Ik zag Geest ingepakt, opgesloten, stapelbaar.
Ik heb altijd een zwak voor deze containers blijven houden. Als ik er een zie, sta ik stil en maak een foto. Want je ziet ze steeds minder. Het Nederlandse GEEST bedrijf is overgenomen door het IJslandse SAMSKIP. Gaandeweg worden de containers dus met verve omgedoopt.
De laatste, en misschien wel mijn mooiste, drukte ik precies op tijd af. Ik schoot hem tijdens mijn dagelijkse wandeling, op het randje van Pernis aan de Eenhaven. Dat daar nu net een schip met de naam “Gratias” voorbijvoer! Het stemt me dankbaar.

Die containers deden me denken aan een van de alleroudste ster-reclames. Tanja Koen opende een pak vacuüm koffie (Supra?). Je hoorde een “swoeshhh” – geluid, want luchtdicht kreeg adem, de container ging van het slot.
Het containerbedrijf Geest is onzichtbaar geworden. Het van origine Nederlandse bedrijf is overgenomen door Samskip uit IJsland. Daar kun je dan als dichter dan een prachtig verhaal van maken, want “Samskip” is IJslands voor configuratie, oftewel groeizame samenwerking tussen verschillende en vooraf aparte componenten. Precies dat dus, waar de bijbelse Geest voor staat. Wat vacuüm geperst was, luchtdicht en afgesloten, wordt geconfigureerd in een groter geheel.

Dertig jaar geleden waren er nog dictaturen in Portugal, Griekenland, Spanje, Zuid-Afrika. Er liep een muur door Noord-Ierland en een andere door Berlijn.
Dat blijft zo – totdat iemand de geest krijgt: “De Geest is uit de fles”, zeggen ze dan.
Het kan altijd; zeker met Pinksteren.
Veertig dagen na Pasen kwam het vertrek van Jezus hard aan: Hemelvaart. Nu stonden we er alleen voor. Hier komt de uitdrukking “in zak en as” vandaan: we kunnen, dachten we, niet zonder leider, zonder echtgenoot m/v, zonder dominee, zonder sterke leider, zonder bewijzen, zonder zekerheden: je voelt je slachtoffer; in zak en as, zit op slot.
Als je dan de Geest krijgt, dan heet dat: in vuur en vlam.

Pinksteren – pink – is Grieks (pentecosta) voor vijftig; vijftig dagen na Pasen.
Iemand krijgt weer de Geest. Iemand ziet ineens het grote geheel, en gaat open en opent daardoor weer anderen. Een medemens maakt een levend mens van iemand die vast zat. Neem het begin van de Bijbel: Genesis. Wording betekent dat. Door inspiratie – inblazing – wordt de mens pas een levend wezen.
Door een kus. Door nabijheid. Door mond-op-mond. Zo wordt een huis een thuis, een gebouw een kerk, een lichaam een mens. Vat vacuüm was, wordt verlost.
Pinksteren, dat is: alle mensen samen, amen. We kunnen elkaar verstaan. De lammen en de hulpverleners, joden en christenen, moslims en hindoes, armen en rijken. Je vindt ze samen in het bestellijstje dat Lucas geeft in het Handelingenverhaal. Het is niet langer “de straat tegen de staat” zoals Sandra en ik het in Chili tegenkwamen. Maar – er ontstaan gesprekken, een verstandhouding.

Met Pinksteren kleuren de kerken rood. De kleur van vuur; de kleur van bloed; de kleur van Liefde. Het rood van Pinksteren betekent: Positief denken.
Niet je kop gek laten maken door het nieuws dat nou eenmaal kickt op zwart en zwart wit en slecht spreken van anderen. Pinksteren is niet: angst aanjagen, maar: hoop inblazen.

Pinksteren is het meest ondergewaardeerde feest in de kerken. Als er geënquêteerd wordt naar kennis van het christelijk geloof, dan weet maar 10% waar het Pinksterfeest vandaan komt. En dan nog krijg je antwoorden als: “Uitstorting van de Heilige Geest”.
Maar – Pinksteren is heel dichtbij!
Pinksteren is het feest van het enthousiasme. Van het verbinden. Van ontmoeten. Van God incognito. Van Internet. Van Zoomen (en zoenen) tijdens corona. Van “Teamsen” als je in quarantaine zit. De Pinkstergeest, de wind die in Genesis 1 over de wateren zweefde, is eindelijk neergedaald – als een duif op zijn nest, als een vlam op de hoofden. Ineens blijkt dat mensen elkaar kunnen aanspreken en verstaan. Staan we voor elkaar in vuur en vlam. Krijgen de slechteriken de wind van voren en de slachtoffers de wind in de rug. Dat is Pinksteren.
Pinksteren is het meest ongrijpbare feest van de grote drie; het meest vrije, misschien het meest vrijzinnige. Immers viert Pinksteren de zelfstandigheid van mensen en hun kunst elkaar te verstaan ondanks taal- en culturele verschillen. Pinksteren is het geboortefeest van de kerk.

Vijftig dagen na Pasen – staan we zelf op. Zijn we zelfstandig. Krijgen we de Geest; verstaan we elkaar; verbinden we.
Op de Pinksterdag stonden de mensen-van-de-weg op uit hun verlamming.
Het rouwen ging over. We laten de toekomst niet aan de geschiedenis.
Het virus, het slot, de dood, de dictator krijgt het laatste woord niet. Een vuist opent zich tot een helpende hand. In Gods naam gaan we verder met het bezielen, beademen en configureren van deze aarde. Kwetsbaar, en dus sterk. Ontvankelijk, en dus aanstekelijk.

Groeten van mij in mijn rode INSPI(RED) shirt.

Ds. Ivo de Jong, voor Woubrugge