Gemeenteberichten

Gemeenteberichten is het informatieblad van onze gemeente, dat 6 keer per jaar verschijnt. Het is een periodiek met alle belangrijke informatie over kerkdiensten, gemeente-avonden, lezingen e.d. Daarnaast worden ook belangrijke activiteiten vermeld van landelijke- en regionale aard. Voor een proefnummer of inlichtingen kunt u contact opnemen met het secretariaat.
Een abonnement kost € 12.50 per jaar.

TER OVERDENKING uit het laatste nummer:

En toen greep de Heer me bij de hand….
Het verhaal gaat dat er ooit ergens in een stad op een plein wekelijks een man
verscheen die daar ging staan en schreeuwde: ‘de wereld gaat ten onder, de
wereld gaat ten onder!’ In het begin keken de mensen er nog van op, maar na
een tijdje haalden ze zelfs niet eens meer hun schouders op. Toch vroeg een
van de voorbijgangers na een poos aan de man: ‘je ziet toch dat het niet helpt,
zie je niet in dat je boodschap geen zin heeft?’ Daarop antwoordde de man:
‘jullie veranderen misschien niet, maar ik wil niet worden zoals jullie.’
Ik moest aan dit verhaal denken toen het op een landelijke bijeenkomst van
kerken weer eens ging over het feit dat steeds minder mensen actief lid zijn
van een kerk. Dat is ook zorgelijk en jammer. Steeds minder mensen om al
het werk mee te doen, steeds minder mensen om geld op te brengen voor
gebouwen en professionele ondersteuning. De wat ouderen onder ons denken
aan hun jeugd en zien een totaal andere kerk voor zich: diensten die druk
bezocht werden; een schare kinderen, een grote groep jongeren die jaarlijks
werd aangenomen. Voor sommigen is dat beeld synoniem aan kerk, zo hoort
het te zijn. Begrijpelijk want het is het eerste beeld dat ze van kerk
meekregen. Klein worden, klein zijn, levert veel verschillende reacties op. Eén
ervan is een drang om mensen te werven, alle aandacht te geven aan het
lager maken van de drempels die mensen van deelname zou kunnen
weerhouden. Er mag niets vreemds meer zijn, we moeten direct herkenbaar
zijn. Mensen moeten zich meteen prettig voelen bij ons. En ongemerkt richten
we ons meer en meer op hoeveel mensen er meedoen. Zoals ik kardinaal
Danneels van België op TV hoorde zeggen: “de mensen geloven vandaag
meer in statistieken dan in het credo”. En dat credo draagt nu juist ten
principale iets vreemds en ongewoons in zich. En dat moet behouden blijven
ook al schuurt dat op het eerste oog met laagdrempelig willen zijn.
Veel Bijbelverhalen roepen op om een andere weg te kiezen, die vaak een
radicaal andere is dan de tijdgeest dicteert. In het bijbelboek Jesaja staat een
mooi fragment waarin Jesaja, door God ingefluisterd, een radicaal betoog
houdt met als belangrijkste boodschap: alleen ontzag hebben voor je Heer,
want daar gaat het om en om niets anders. En in dat tegendraadse betoog
staat er dan een prachtig zinnetje (Jes 8: 11): Toen greep de Heer mij bij de
hand en hield me voor dat ik me anders moest gedragen dan dit volk. God
draagt Jesaja op niet te worden als zij, niet bang te zijn waar zij bang voor zijn.
Ook vandaag hebben we krachten en gedachten in de kerk die van alles
willen aanpassen aan – om het zo maar eens te zeggen – ‘wat de mensen
willen’ onder het motto: want wat wij doen is niet te begrijpen. Deze vraag leeft
ook bij onze geloofsgemeenschappen. Stel dat het niet lukt voldoende
mensen aan ons te blijven binden om de zaak draaiende te houden. Als dat
gebeurt, wat dan? Jesaja zag zich voor dezelfde vraag gesteld. Hij leefde met
een handjevol leerlingen en ze werkten zich uit de naad om mensen te
bereiken. En wat zegt God tegen de soms wanhopige Jesaja? Het komt er op
neer dat Jesaja en zijn leerlingen niet zo hard moeten proberen God aan de
man te brengen. Integendeel. Jesaja krijgt te horen (Jes 8: 16): Bewaar mijn
getuigenis zorgvuldig, verzegel dit onderricht in mijn leerlingen. Zoals een
schat verborgen wordt, wordt de boodschap binnen een kleine groep mensen
gehouden. Er zullen betere tijden komen. Een tijd waarin er weer vraag zal
zijn naar het woord. Jesaja vindt hierin blijkbaar genoeg troost. Hij verklaart
zijn vertrouwen aan God te geven. Direct na dit achtste hoofdstuk uit Jesaja
komt een heel bekende tekst vol bemoediging voor iedereen: Het volk dat in
duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht.
Laura van Asselt