Gemeenteberichten

Gemeenteberichten is het informatieblad van onze gemeente, dat 6 keer per jaar verschijnt. Het is een periodiek met alle belangrijke informatie over kerkdiensten, gemeente-avonden, lezingen e.d. Daarnaast worden ook belangrijke activiteiten vermeld van landelijke- en regionale aard. Voor een proefnummer of inlichtingen kunt u contact opnemen met het secretariaat.
Een abonnement kost € 12.50 per jaar.

TER OVERDENKING uit het laatste nummer:

Deze zomer lag er in de Grote – of Sint Janskerk in Schiedam een enorme groene rups tussen de pilaren. Het complete middenschip van de kerk was gevuld met wat de Stadscocon wordt genoemd. Deze stadscocon is gemaakt door kunstenaar Florentijn Hofman in opdracht van het Stedelijk museum Schiedam. ‘Buiten de bubbel van je woonkamer’ is de ondertitel van het kunstwerk en het is een cadeautje van het museum aan de inwoners van de stad en de  mensen daarbuiten. Kunstenaar Florentijn Hofman is bij veel Nederlanders bekend vanwege zijn deelname aan het tv-programma ‘Wie is de mol’. Maar vooral is hij bekend van zijn immens grote Badeend. Zo’n gele die normaal in je badkamer bad dobbert, maar dan wat groter: zo’n 26 meter hoog. In Hong Kong trok deze Badeend in een maand tijd acht miljoen bezoekers. Maar dat was toen, nu is er dus een kunstwerk waar je ín kunt stappen. Geen Badeend, maar een grote groene rups. We reserveren een tijdslot, stellen de navigatie in en zijn op weg.

Aan mijn schouder hangt een tasje met daarin mijn schoenen. Die schoenen heb ik zojuist moeten uitdoen alvorens de drempel over te mogen stappen: de drempel van de Stadscocon. De deur sluit achter ons en langzaam lopen we naar voren. Een paar stappen verder en dan staan we in een langwerpige lege ruimte. Terwijl ik mijn ogen langzaam laat wennen aan het groene licht dat rondom ons is, zegt de man naast mij: ‘Jonas in de walvis’. En hij kijkt ook eens rond en laat het licht op zich in werken.

Jona, de profeet die door God werd geroepen om naar Nineve te gaan. Om aldaar de inwoners van de stad aan te klagen; want het kwaad dat ze daar doen is ten hemel schreiend. Jona heeft geen barst zin in deze opdracht en probeert er voor weg te lopen. Hij gaat aan boord van een schip dat zeker te weten in tegengestelde richting koers zal zetten. Echter, eenmaal op zee belandt het schip in een grote storm, wordt Jona overboord gezet en opgeslokt door een grote vis. Drie dagen zal Jona verblijven in de buik van deze vis alvorens hij op weg zal gaan om zijn opdracht alsnog te vervullen. In de buik van de vis heeft Jona op krachten kunnen komen van het in tegengestelde richting gaan en zich kunnen herbezinnen op de taak waartoe hij geroepen is. De vis spuwt Jona op het droge en Jona gaat naar Nineve om het slechte nieuws te verkondigen. De inwoners van de stad bezinnen zich, bekeren zich, en gaan anders leven. Daarop besluit God de stad niet te verwoesten. Dit tot ergernis van de profeet, want waar was deze exercitie nu allemaal om begonnen?!

Terwijl ik zo mijn gedachten laat gaan en rondkijk merk ik op dat de cocon van binnen veel kleiner lijkt dan van buiten. En ook dat het ín de cocon stappen ook even uít de wereld stappen is. De kleur en het spel van licht en donker zijn bijzonder. Het verschil in luchtdruk, en daarmee het op en neer gaan van de cocon. De orgelmuziek die te horen is; een soundscape dat speciaal  gecomponeerd is voor bij het kunstwerk. Het is bijzonder om in een kerk te zijn en tegelijk ook weer niet. Door het groene doek is het historische interieur is niet te zien. Maar de geluiden van ‘de andere kant’ zijn wel te horen. De gecomponeerde muziek dus en ook het geluid van een koffiekopje dat de schotel raakt. Daar gaat het leven van alledag door. Met groene stof heeft Hofman een cocon en daarmee  een nieuwe sacrale ruimte weten te creëren in de oude kerk.

‘Jonas in de walvis’, een plek waar bezinning mogelijk is. De ruimte in de stadscocon is daartoe uitnodigend. Diverse bezoekers gaan een tijdje in de wand liggen, kijken om zich heen en luisteren naar iets of niets in het bijzonder. De stilte van de bezoekers onderling valt ook op. Als er al gesproken wordt dan is het op fluisterende toon.

Minder fluisterend is Jona geweest toen hij uitriep ‘ik wist het wel: u bent een God die genadig is en liefdevol, geduldig en trouw, en tot vergeving bereid’. Zo luidde de aanklacht van Jona naar God omdat deze de stad Ninevé behield. Een chagrijnige uitroep van de profeet omdat Jona het al wel voorzien had: ‘ik wist het wel….’ Alsof al zijn moeite om tóch zijn weg naar Ninevé op te gaan voor niks zou zijn geweest. Je moet maar durven.

Als dit schrijven verschijnt is de stadscocon al weer weg. De groene rups is als het ware verpopt en daarna de kerk uitgevlogen.

Naar zijn of haar bestemming…. naar God mag weten waar.

Ik hoop naar een wereld zonder onheil, een wereld die genadig is en liefdevol. Waar mensen geduldig zijn en trouw en tot vergeving bereid.

Sandra van Zeeland – van Cassel.

Ds. Ivo de Jong, voor Woubrugge