“Mijn God” is de God van bijzondere kerkgebouwen

Dit jaar, net als elk jaar trouwens, hebben wij met onze camper vakantie gevierd in Scandinavië en Noord-Duitsland. Een onderdeel van onze tochten zijn de bezoeken aan de meestal middeleeuwse kerken die je tegenkomt. Over het algemeen zijn het nu Lutherse kerken, een uitzondering daargelaten, en het leuke is, dat zij meestal open zijn van 10.00 tot 17.00 uur. Ook staan de meeste niet in de bebouwde kom maar vaak op een prachtige plek een stuk buiten het dorp of gehucht en allemaal hebben zij wel wat bijzonders.

Neem nu de Dom van Kalundborg, een klein slaperig Deens havenstadje. Hij bestaat uit 5 imposante torens met de hoogste in het midden en lijkt meer op een burcht dan op een kerk, maar het bijzondere is dat als je de kerk wilt verlaten staat er op de deur aangegeven dat deze om 17.00 uur automatisch sluit, wil je er toch uit is er een noodknop en werkt die niet dan kan je een 06 nummer bellen. Ben benieuwd wie je dan aan de lijn krijgt.

Schepen en hoeden

Bekend is dat in bijna alle Scandinavische kerken scheepsmodellen aan het plafond hangen, die over het algemeen geschonken zijn door gemeenteleden bijvoorbeeld uit dankbaarheid of eerbetoon. Maar groot was onze verbazing toen we in de kerk van Rømø (een Deens Waddeneiland) naast een aantal scheepsmodellen ook vele gesmede haken aan het plafond zagen hangen waarvan enkele voorzien waren van letters. Na bestudering van een brochure bleek dat deze bedoeld waren om tijdens de dienst de hoeden op te hangen. Het moet wel een bijzonder gezicht zijn geweest voor de Dominee om vanaf de kansel uit te kijken op schepen en hoeden.

Gezelligheid, goed zicht- en  hoorbaar

Ook bezochten we een kerk waar de kansel in het midden stond en de banken steeds twee aan twee tegenover elkaar waren geplaatst, heel gezellig.

Of een kerk waar in alle banken een aantal speakers zijn geplaatst, zo moet de voorganger overal goed te verstaan zijn. Maar bij een andere kerk zijn zij nog moderner, daar hangen op meerdere wanden en pilaren flatscreens, zo zie je maar God gaat met Zijn tijd mee.

Strandstoel

Als laatste wil ik U de kerken van Nordstrand (een Noord-Duits wadden eiland) niet onthouden. Er staan er twee, een Lutherse en een Oud-Katholieke. De Lutherse is van de oorspronkelijke eilandbewoners, in de loop van de jaren verbouwd, mooi maar niet echt bijzonder. De Oud-Katholieke kerk heeft een heel ander verhaal; als je binnenkomt lijkt het of je een aantal eeuwen terug stapt in de tijd. De kerk is gesticht door Nederlandse en Vlaamse dijkbouwers die het eiland halverwege de 17e eeuw na overstromingen opnieuw hebben ingepolderd. Zij stichten daar hun eigen Katholieke kerk maar gingen later over naar de Oud-Katholieke leer en die gemeenschap bestaat dus nu nog. Maar het allerleukste aan dit kerkje is wel de strandstoel die buiten naast de voordeur staat opgesteld met op de zitting  de Bijbel en een folder van de kerk, uitnodigend om te gaan zitten en lezen uitkijkend over het piepkleine dorpje.

“Mijn God” is de God van bijzondere kerkgebouwen.